İçimde gizlediğim o kadar çok istek var ki…
İçimde gizlediğim o kadar çok istek var ki… En önce baş ağrılarımdan başlayalım, 10 sene süren ama neden başladığını ya da neden kaynaklandığını bilmediğim baş ağrılarım oldu. Her şeyi sinirler ile açıklıyoruz, ya da başka şeylerle ama gel gör ki, hiç bir zaman tam olarak baş ağrısının sebepleri anlayamıyoruz. Baş ağrılarımın nedeni çok sonra, çok geç anladım. Gerçekte her şey düzensiz evlilik ve cinsel hayattan kaynaklanıyordu. Hatırlıyorum, bazen 1,2,3 gün üst üste seks olabilirdi ama bazen de aylarca olmayabilirdi ya da tam tersi olabilirdi. Ya da ben zevk almıyordum ve bu nedenlerle baş ağrılarım oluyordu. Eninde sonunda kadınsın ve kocanla olmak isteyebilirsin, açılırsın, uyarılırsın ama sonunda hiç bir şey olmaz. Daha sonra anladım, bu tip olaylardan sonraki günler çok kötü hissediyordum, çok kötü oluyordu halim.
Bunları anladıktan sonra, şimdi daha dikkat ediyorum sağlığım için, kötü hissetmemek için, ve duygularıma önem veriyorum, hem çok duygulanmamaya hem de çok soğumamaya çalışıyorum. Ve böyle yapacağım, çünkü benim eşim neden kötü hissettiğim ile ilgilenmiyor, derinine inmiyor sorunun. Herhalde biliyordur ki bir şeyler ters gittiğinde ben kötü hissediyorum, ama bu da bana ilgi göstermesini sağlamıyor. O benim de, yaptığımız seksten zevk almamı istiyor ama istemesi yetmiyor tabii. Deneyebilir, ama yine diyorum bazı şeyler saklı kalıyor insanda ve bazı şeyler hakkında konuşmuyorsun, gizli kalıyor, bunu ayıp sayıyorsun çünkü. O zannediyor ki, benim seks hakkında bildiklerim istediklerim bu kadar, ama benim isteklerim benim erkeğimden daha derin, daha talepkâr. Ama yine de, ben ne gerekiyorsa yapıyorum ki, o iyi hissetsin ve sonuçta erkek, gözü dışarda olmasın. Herhalde benle de ilgisi var, ben her şeyi mükemmel yapmak istiyorum, öyle yapıyorum. Ama o karısının bu kadarı ile yetineceğini sanıyor. Kendisi ile ilgili zorlukları yenmek ve beni tatmin etmek için uğraşmıyor. Bilmiyorum, ben çok zaman oynuyorum, oynamasam da zaten o zevk alıyor, çünkü hassas ve duygusal bir insan değil. Kaprisleri yok, uyar her şeye, ama ben uyan değilim. Benim için her koku, ses, ışık, kıpırtı yada sıcak sorun teşkil edebilir seks sırasında, o da bunları biliyor, yardımcı olmaya çalışıyor amma bu yeterli değil.
İlk senelerde, aslında 20 senedir beraberiz, çok zordu benim için. Sonra duygularım, şehvetim o kadar yoğundu ki, onların gölgesinde kalıyordu her şey. Yani onu da, kendimi de yenebiliyordum bu sorunlarda. Benim duygum o kadar çoktu ki, ikimize de yetiyordu. Ama şimdi pasifleştim, ve bundan dolayı o benim tatmin olamayacağımdan rahatsızlanıyor. Ama sadece rahatsızlanıyor, bu konularda çok utangaç ancak biraz içerse daha rahat davranabiliyor. Utanıyor benden. Başkalarıyla daha serbest, ama benimle bir çerçeve çizmiş, ve benim o çerçeveye uymam gerektiğini düşünüyor, anlıyor musun? Herhalde benim çok anlamadığımı düşünüyor, ama ben her şeyi biliyorum ama uygulamıyorum, çünkü karşındaki sana izin verecek, sen özgür hissedeceksin ki, yapabilesin. Ben baştan bunun özgürlük olduğunu, iki kişi arasında kişisel bir şey olduğunu düşündüm. Ben onunla ilişkimde daha özgürüm herhalde onla kıyasla. O genel olarak içine kapanık biri. Ben 15 kere daha rahatım onun yanında. İlk yıllarda, korkuyordu, saçma sapan konuşuyordu. Şimdi herhalde anladı benim daha özgür olduğuma ve sadece kendisi ile olduğuma. Başlarda kuşkuları çoktu sanıyorum ve herhalde bu ne böyle diye düşünüyordu ama şimdi ben böyle olduğumu anladı. Onun içinde bunlar karanlıkta kalmıştı. Konuşmuyordu ama ona baktığımda anlıyordum, bu kız bunları hissediyor mu, yoksa bir yerden mi öğrenmiş diye düşünüyordu. Sonra hiç bir yerden öğrenemediğimi anladı, o zaman internet bile yoktu ki açasın yeni bir şeyler öğrenesin. Şimdi bu kadar özgürlük var, aç interneti öğren ama o zaman yoktu. Kendisi benim böyle olduğumu anladı yavaş yavaş. Ama şimdi benim içimde senelerce gizli tuttuğum o kadar çok istek var ki. Artık ne ona söylerim ne de yüksek sesle konuşurum, artık bana lazım değil çünkü. Evet belki de kendimi ikna ettim her şey, daha kolay olsun diye, bir de yaş var her şey için. Gençken sana her şey bu konu üzerinde dönüyor gibi geliyor. Ve bedenin de buna uyumluyken tüm bunları yaşamalısın, evet kadın 30 yaşından sonra kadındır deniyor, her şeye daha farklı davranmaya başlıyor, ebeveynlerine, çocuklarına. Ama kadın çok şey isteyebilir ama sağlığa da buna müsait olacak değil mi? 20 yaşında yaptığını 30unda yapamazsın. Evdekiler için de, yani çocukların yaşı da seni engelliyor bazı konularda. Kocanın yaşı ve sağlığı da tabii. Bunlarım hepsi yavaş yavaş toplanıp büyük bir sorun haline geliyor, ve sonra bakıyorsun ki , ortalama bir şeyle tatmin olmaya çalışıyorsun. Eğer not vermem gerekirse 10 üzerinden 4 verirdim. Ama kendisi de benim kadar temizliğe ve başka şeylere önem veren biri olsaydı, benim gibi ciddi ve sorumlu olsaydı, ve bu konuyu aile için en önemli konulardan biri olarak alsaydı, biz şimdi mutluluğu doruklarda yaşardık.
Ben bunu gidermek için her şeyi yaptım ama sadece ben yaptım ve şimdiye kadar da yapıyorum. Ama son senelerde çok değiştim, o zamanlarda duygu ve isteklerime safça dışa vuruyordum, şimdi baskılıyorum kendimi. Eskisi kadar da istemiyorum onu, bu yüzden bu baskı bana kötü etki etmiyor. Tam tersi şimdi daha çok kendisi düşünüyor benim hakkımda. Yer değiştirdik sanki. Eğer bana karşı kötü davranmasaydı, bana doğru yaklaşsaydı… bilmiyorum, belki kendisi de anlayamadı, diyeceğim bir şey yok, belki o da bu konularda eğitimsizdi. Ama doğru yapsaydı, şimdi ilişkimiz daha iyi bir yerde olurdu.
Aramızda hep bir duvar oldu ama bu duvar bende başka, onda başka, ve sonunda bunu konuşarak yıkamıyorsun. Ben ona nasıl diyeyim , bana böyle davran, bana şöyle yap diye, yani nasıl diyeyim bunu ona? Yani bana böle serbestçe şunu yapman hoşuma gidiyor dedikten sonra onun bunu yapması zevk vermiyor ki, ben ondan daha çıldırıyorum. Ben o anlasın yapsın istiyorum, her şeyi söylemek istemiyorum. E bende utanıyorum ona böyle şeyler demeye haliyle. Ona yanlış anlayamayacağı kadarını söylüyorum, söylersem de. Tam olarak nasıl tepki vereceğini bilmediğimden orta yoldan gidiyorum. O, o kadarını biliyor, fantezileri o kadar minimum, klasik şeyler.
Biraz egoist olsam bana o kadar ayıplayan şeyler der ki, benim içimdeki her şey kırardı. Belki hoşuna bile gider ama hoşuna gittiğini söylemez anlıyor musun? Korkuyor bundan, benim içimde böyle duygular uyanmasından korkuyor. Sana söyleyeyim çok bilinçli ve düşünerek bu konulara yaklaşıyor. Kendisi güçlü, kendisine kötü geri dönüşü bile olsa bana bir şeyleri kanıtlamak için yapar. Tek kelimeyle duygularıyla hareket etmiyor. Benden yaşça da büyük, o yüzden belki artık yaşı da bunlara uygun değil. Belki aynı yaşta olsaydım aynı şeyleri beraber hissetseydik, ama aramızdaki yaş farkı çok büyük. Bundan dolayı bekli onun için daha ciddi durum. Zaman içerisinde öyle şeyler yaptı ki bana, eğer erkek olsaydım kesin aldatırdım kendisini. Kesin. İlki beni buna zorluyordu sanki, itiyordu beni bu yöne, ama bitmesini istemediğin şeyler var, aile, kendi gururun, bir şekilde alışıyorsun işte.
Ona göre ben ev kadınıyım ve bu kadar. Bu kadar gelişebilmiş biri. Kendisi benim hem ev kadını, hem anne, hem şu hem bu olacağımı düşünemiyor… Beni en çok üzen, o bu kadar şeyi hissetmiş olmalıydı. Nasıl oluyordu, ben güzelleşmek için uğraşıyorum, o yanında güzel bir kadın var diye mutlu olsun diye. Ama o da uğraşacak biraz değil mi? Onun tarafından ben böyle şeyler hissetmedim, özellikle son zamanlarda. Başlarda daha fenaydı, sadece dışarı çıkarken giyinip kuşanıyordu, ama bu insanı çıldırtıyor. Böyle bir adama iyi hiçbir şey yapmak istemiyorsun. Ben özellikle yaptığını söylemiyorum, tersine farkına varmadan yapmış , hiç öğretilmemiş kendisine bu şeyler.
Diyorum, sen varsın, ev kadınısın, annesin, sorumlulukların var ve bu yani. Belki o bu zevkleri başkaları varken neden karısı ile yaşayacağını düşünmüştü. Yani kendisine göre beni bozmak istememiş olabilir. Bir de şöyle bir düşüncesi var onun, eğer insanlar birlikte her şeyi yaparlarsa birbirlerinden çabuk sıkılırlar. O hep der zaten, hayat önümüzde daha, yaşayacağız der. Evet dediğinde doğruluk payı var, ben de belirli bir mesafe bırakılması gerektiğini düşünüyorum ki, insanlar birbirlerinden iğrenmesinler.
Şimdi bu krizden sonra, o da daha rahat bakıyor bu ilişkilere daha riskli. Şimdi eğer belki bir şeyler sorun yaratmaz ise, ilişkimiz daha açılır, şimdi dediğim 20 yıl sonra. Evet, bir şey diyemem öyle de oluyor, ama ben sadece şimdi daha iyi anlıyorum, sağlık için düzgün cinsel hayat da önemli. Ben kendimi öyle olduğunda kesin daha iyi hissediyorum. Şimdi daha bilinçli yaklaşıyorum olup bitene. Ama tek tarafın yapmasıyla olmuyor, yani dediğim eşim basit temel bir kitap okuyabilir, yada internetten bir şey okuyabilir ve bu ilişkimizi düzene sokar. Biraz da entelektüel olarak uyumlu olmalı çiftler bu da var. Ah bunların hepsi önemli sadece seks değil.
Ne diyeyim, çiftler birbirlerini seçerken çok şeyi önemsemeliler. Aslında bence biraz olgun bir yaşta eşini seçmelisin, benim hayatımda mesela belki bu ilişkiler cinsellikle ilgiliydi doğru insanı seçmekle değil. Ben kocamın dış görünüşüne aşık oldum, cinsel olarak çekti beni. Ben onu sevdiğimi zannettim, belki de seviyordum, kendisi benim hoşuma gidiyordu, onla olmak iyiydi benim için ama şöyle bir şeyde var belki biz birbirimize pek de uymuyoruz. Ben şöyle kabaca da söyleyebilirim, onun ve benim bakış açım bu konularda çok farklılar, çünkü kendisi hayatta başa şeyler arıyor, ben başka. Bence bu tam olarak uyumsuzluk. Ben ona bakarak onun benim hayalimdeki erkek olduğunu düşünüyordum ,ama o hareketlerinde, sekste benim istediğim gibi değildi. Onun görüntüsü aldatıcıydı.
Şimdi anlıyorum, uyumlu çift ne demek, birbirini bulabilen çift ne demek. Bu bence çok nadir olabilir, ama sana şunu söyleyeyim bizim ermeni ailelerinde eğer çiftler çok iyi anlaşırlarsa, birbirlerine benzerlerse bu da aile olarak uzun vadede sorunlar çıkarabilir, aile bozulabilir. Bu şekilde çok uyumlu olmak kısa ilişkilerde daha iyi olabilir. Bir iki hevesini alırsın ve biter. Çünkü sen çok zayıf yada çok güçlü olabilirsin. Güçlüye güçlü gerekmez, zayıfa da zayıf lazım değil. Orta ayar bir şey lazım ki aile sürsün. Bu yüzden işte böyle eski ermeni adetleri var aile sürebilsin diye belki de doğru budur. Şimdi bu aile kurmak, sürdürmek fikirleri yavaş yavaş kayboluyorlar. İlk olarak eşitlik fikri başlıyor kadın ve erkek arasında. Bu yabancı ülkelerde olan fikirler bize de geldi ve bitti, kızlarımız, ermeni kadınlarımız hatta uzun senelerdir evli olan ben bile bu düşünmeye başladık.
Başlarda ilk evlendiğimde, ben kadının kadın, erkeğin de erkek olduğunu ve eninde sonunda erkeğin dediğinin olacağına inanırdım. Ama benim içimde, dış dünyanın etkisi, kitaplar , internet her şey bu dediğim gibi düşünmeye götürüyor. Şimdiki kültür de öyle artık kadın erkekten hiç bir şekilde eksik olmadığını düşünüyor. Ben bu doğru mu yanlış mı diyemem, çünkü böyle düşünürsen kadının ve erkeğin rolleri eşitleniyor. Yani sen böyle yaşamaya başlarsan, sana da böyle davranıyorlar, yani artık senin korunması, düşünülmesi gereken hassas bir varlık olduğunu düşünmüyorlar. Bu bitiyor. Erkekler kendilerini kapatıyorlar. Zaten erkekler tembel, annelik iç güdüsünden çok uzaklar, annenin onu korumak için, çocuğuna yaptığı şeyleri babaları asla yapmazlar, yorulmazlar. Baba para kazanabilir, çalışır, yiyecek getirir, genel olarak erkeklerin doğası böyle, erkek ne severse onu alır, ya da çok alıyor bunu yesinler diyor. Bunu doğru buluyor. Ama zayıf kadının yanında erkek kendini daha güçlü hissediyor. Karısı zayıf, o zaman kendi çalışacak ve karısına bakacak normal bir erkekse tabii. Ama ne zaman ki kadın bir güçlü, iki güçlü, üç güçlü özellik sunuyor yada araba kullanıyor, adam bu sefer fazlalık oluyor, doğa insanlar böyle yaratmış.
Bilmiyorum, değişip yeni bir insan olmak istemiyorum. Tüm evin sorumluluğunu üzerime almak istemiyor. Mesela ben kocamın yanında eşitlikten konuşsam o bunu başka şekilde anlar, ama ben ve ondan aile aynı şeyleri talep etmiyor tabii ki. Ailede her şeyi kontrol altında tutan rolleri belirleyip, ortalığım karışmamasını sağlayan benim. Ama zaten ortalık karışık, yeni belki de benim bazı klasik resimler var aklımda , belki kitaplardan gelen, ailenin belirli standartlara uyacağına dair. Yani aile refah içinde olacak, yani aile kuran insanlar güvende olacaklar, yemek yapıp birlikte yiyecekler, öyle işte… Bari minimumlar olacak, biraz temizlik yapılacak, çocuklar için uğraşılacak, kadın kocası hakkında düşünecek, koca görevlerini yerine getirecek, ve böylece aile aile olacak, her an kavga gürültü birbirlerine bela okumayacaklar, o aile olmaz. O aile hiç kurulmasa daha iyi. Ama ben, bu kadar zorlukları geçtiysem, geçtiysem ve geçtiysem ailemi korumak için, o zaman kocam da bunu anlayacak ve bunu önemseyecek demek oluyor. Böyle bir eşitlik çok istenilen bir eşitlik olurdu.
Էնքան ցանկություններ կան, որ իմ մեջ փակ եմ պահել
Դե ուրեմն սկսենք նրանից որ տաս տարի շարունակ ունեցել եմ գլխացավեր և չեմ հասկացել թե ինչից ա սկսվում կամ ինչն ա պատճառը: Ամեն ինչը վերագրել ենք ներվերին կամ ուրիշ բաներին բայց փորձը ամեն անգամ ցույց ա տվել որ մինչև վերջ չենք հասկացել ինչն ա գլխացավերի պատճառը: Գլխացավերը ինչից են առաջացել հետո եմ հասկացել, շատ ուշ եմ հասկացել: Իրականում ամեն ինչ առաջացել էր անկայուն ամուսնական ու սեռական կյանքից: Հիշում եմ որ կարող ա սեքս լիներ մի օր, երկու օր, երեք օր իրար հետևից մեկ էլ ամիսներով դաթար էր կամ հակառակը: Կամ որ ասենք թե կարող ա պատահեր լիարժեք հաճույքներ չստանայի ու էդ ամեն ինչը տաներ նրան որ գլխացավ առաջանար: Վերջի վերջո կին ես ու շատ հնարավոր ա որ ամուսնուդ հետ ցանկացել ես, ուզեցել ես, բացվել ես գռգռվել ես բայց վերջում ոչ մի բան չես ստացել: Դրա համար հետագայում ես զգացի որ դե հաջորդ օրը վատանում եմ ու ուժեղ գլխացավեր են սկսվում, մի խոսքով ահավոր վատ վիջակ:
Էդ ամեն ինչը հասկանալուց հետո հիմա իհարկե մի քիչ ավելի շատ աշխատում եմ իմ առողջության վրա, որպեսզի ես չվատանամ: Նաև աշխատում եմ մի քիչ ավելի շատ հետևել զգացմունքներիս, թե շատ եմ ոգեվորվում թե հակառակը կամ էլ էդ սառած վիճակն եմ փորձում կառավարել որ բալանս լինի՝ շատ չոգեվորվեմ բայց շատ էլ չսառեմ: Ու տենց պիտի անեմ որովհետև հենց տվյալ իմ ամուսինը լիարժեք չի խորանում էնքան, որ հասկանա թե ինչից եղավ իմ վատ լինելը: Դե կարողա թեթև գիտի, որ եթե ինչ որ մի բան անհաջող ա ես կարողա հետո ինձ վատ զգամ բայց դա իրա համար հարյուր տոկոսանոց ինչ որ դեր չի խաղում ավելի ուշադիր լինելու իմ հանդեպ: Ինքը ուզում ա որ ես էլ հաճւյք ստանամ էդ նույն սեքսից բայց միայն ուզենալը քիչ ա իմ կարծիքով: Ինքը կարա փորձի, բայց ես էլի եմ ասում բաներ կան որ տվյալ մարդու մեջ թաքնված են ու էդ թաքնվածությունն ա որի շուրջ չես զրույցում որ նշանակում ա որ դու դա համարում ես ամոթ: Իրան թվում ա էդքան ա իմ պատկերացումը սեքսի մասին, այնինչ իմ պատերացումները շատ ավելի խորն են ու ավելի պահանջկոտ քան իմ տղամարդունը: Բայց միևնույն ա դրվածքը էդ ձևի ա, որ ես եմ ամեն ինչով աշխատում էնպես անել որ ինքը, որպես տղամարդ իրան լավ զգա, որ աչքը դուրս չգնա, որ չգիտեմ ինչ ու ինչ:
Երևի ինձանից էլ ա շատ բան գալիս, իմ եությունն ա էլի էդպիսին, որ ես պետք ա անեմ ամեն ինչ հարյուր տոկոսանոց: Իսկ ինքը մտածում ա իրա կինը էսքանով կբավարարվի: Ոչ մի իրանից ելնող դժվարություն ինքը չի ուզում հաղթահարի որ ինձ գոհացնի: Չգիտեմ… ես շատ ժամանակ ձևեր եմ թափում: Կարողա ձևեր էլ չթափեմ, բայց ինքը միևնույն ա էդ հաճույքը ստանում ա, որովհետև ինքը էդ աստիճանի նրբազգաց ու տենց շատ զգայուն մարդ չի: Ինքը կապրիզնի չի: Ինքը հարմարվող ա իսկ ես ոչ, ես հարմարվող չեմ: Իմ համար ամեն մի հոտը, ձայնը, լույսը, շշուկը, ու շոգը կարողա խոչնդոտ հանդիսանա սեքսի ժամանակ: Ինքն էլ արդեն ինչ որ չափով գիտի, աշխատումա որ ինչ որ բաներով օգնած լինի բայց դա հերիք չի:
Սկզբի տարիներում, ու ասեմ որ մենք արդեն քսան տարիյա իրար հետ ենք, ես ահավոր ծանր էի տանում էդ ամեն ինչը: Հետո իմ զգացմունքները, իմ կիրքը էնքան շատ էր որ էդ ամեն ինչը ծածկում էր: Այսինքն իրան էլ էի հաղթում, ինձ էլ էի հաղթում էդ հարցերում: Իմ զգացմունքը էնքան շատ էր որ հերիքում էր երկուսիս: Հիմա արդեն որ ես էլ եմ մի քիչ պասիվ, հիմա ինքն ա մի քիչ անհանգստանում, որ ես էլ չմնամ անբավարված: Բայց ինքը միայն անհանգստանում ա: Ինքը էդ հարցերում շատ ամաչկոտ ա, պետք ա խմած լինի որ մի քիչ ազատ իրան զգա: Ինքը ինձանից ամաչումա: Ուրիշների հետ ինքը կարողա իրան ազատ պահի ավելի բայց ինձ հետ ինչ որ ռամկեք ա իրան գծել ու մտածում ա որ ես պիտի էդ ռամկեքին համապատասխանեմ հասկանում ե՞ս: Երևի մտածում ա որ ես առավել չգիտեմ, էլ չգիտի որ ես ամեն ինչ էլ գիտեմ, ուղղակի չեմ կիրառում, որովհետև պիտի մարդը թույլ տա, որ կիրառես իրա հետ էդ ազատությունը: Ես սկզբից ամեն ձևի համարել եմ, որ դա ազատություն ա ու երկու հոգու գարծն ա, անձնական ա:
Ինչ որ տեղ ես իմ շարժ ու ձևի մեջ ավելի ազատ եմ իրա հետ քան ինքը իմ: Ինքը ընդհանրապես ներփակված ա: Ես կարելիա ասել տասնհինգ անգամ ավելի շատ եմ բացվում իրա հետ քան ինքը իմ հետ: Սկզբի տարիներին սենց սարսափի մեջ նայում էր վրես, վախենում էր, եսիմ ինչեր էր խոսում: Հիմա ինքը երևի ընտելացել ա, որ ես էդ աստիճանի անկաշկանդ եմ ու երևի հավատում ա, որ ես միայն իրա հետ եմ: Սկզբից երևի կասկածները խեղդում էին ու տարիներ շարունակ մտածում էր էս ինչա…Հիմա ինքը երևի հավատում ա որ ես ուղղակի էդպես եմ: Իրա մեջ դա մութ էր երևի: Ինքը չեր արտահայտվում բայց ես իրան նայելուց զգում էի, որ երևի մտածում էր էս աղջիկը էսքան բանը զգում ա՞ թե սովորել ա: Հետո որ ինքը զգաց որ չէ, իրականում դա ոչ մի տեղից չեմ սովորել, դե էդ ժամանակ նույնիսկ ինտերնետ չկար, որ ասենք ինտերնետը բացես ինչ որ բան նայես, նոր բան սովորես: Էդ հիմայա ինտերնետը ազատ, ինչ ուզում ես կարաս բացես նայես, բայց էն ժամանակ չկար: Ինքը երևի քիչ քիչ հակսացավ, որ իմ եությունն ա էդ ձևի:
Իսկ հիմա օրինակ իմ մեջ էնքան ցանկություններ կան, որ տարիներ շարունակ ես փակ եմ պահել: Արդեն ես ոչ իրան կասեմ, ոչ կբարձրաձայն եմ դրա մասին, որովհետև էլ ինձ առանձնապես պետք չի դա: Դե հա, կարողա ինձ համոզել եմ որ ավելի հեշտ լինի էդ ամեն ինչը տանել: Համ էլ տարիք կա ամեն ինչի համար: Երբ որոշակի երիտասարդական տարիքում ես, քեզ թվում ա որ կյանքը էդ ամեն ինչի վրայա կառուցված: Երբ որ իսկապես դա տենց ա, երբ որ օրգանիզմդ դա ֆիզիկապես թույլ ա տալիս, էդ ժամանակ պիտի էդ ամեն ինչը վայելես: Հա ճիշտ ա, կինը համարվում ա կին 30 տարեկանից հետո երբ ինքը սկսում ա ավելի լիարժեք վերաբերվել ամեն ինչին էս կյանքում երեխայից սկսված ծնողից վերջացրած: Բայց չէ՞ որ էդ կինը շատ բան կարա ուզենա ու երազի բայց պիտի առողջությունն էլ մի քիչրների: Էն որ կարող ես անել քսան տարեկանում չես կարա երեսունում անես: Հետո մի քիչ ընտանիքում էլ արդեն երեխաների տարիք կա որ արդեն քեզ ինչ որ բաներից հետ ա պահում, մի քիչ ամուսնուդ տաիրքն ու առողջությունն էլ կա ու էդ ամեն ինչը քիչ քիչ հավաքվում արդեն դառնում ա մեծ պրոբլեմ: Ու մեկ էլ տեսնես, որ սկսում ես բավարարվել որոշակի միջինով: Ասենք եթե գնահատ էի 10 տաս բալից չորս բալ կտաի: Իսկ եթե ինքն էլ իմ չափ ուշադիր կամ մաքրությանը հետևող լիներ տարիների ընթացքում, եթե իմ նման վերաբերվեր էդ ամեն ինչին ամենայն լրջությամբ ու պատասխանատվությամբ, դա համարեր ամենա կարևորագույն հարցերից մեկը ընտանիքի համար ես վստահ եմ, որ մենք հիմա կլինեինք գերերջանիկ էդ հարցում:
Ես ամեն ինչ արել եմ որ լռացնեմ դա, բայց միայն ես եմ արել ու մինչև հիմա էլ անում եմ: Ուղղակի հիմա էս վերջին մի երկու, երեք տարին արդեն փոխվել եմ ահագին: Էն ժամանակ, որ ես կարողա միամիտ իմ մտքերը ու զգացմունքները ցույց տայի, հիմա ես էլ եմ ինձ զսպում: Հիմա առանձնապես իրա հանդեպ էդ աստիճանի զգացմունքներ չունեմ որ էդ զսպելը իմ վրա ազդի, հակառակը հիմա ավելի շատ երևի ինքն ա մտահոգված իմ մասին: Մի տեսակ հիմա փոխվել ենք տեղերով: Այ եթե ինքը ինձ չարացրած չլիներ, եթե ինքը ինձ ճիշտ մոտեցում տար…չգիտեմ, կարողա ինքն էլ չի իմացել, ես բան չունեմ ասելու, կարողա ինքն էլ ա էդ հարցում քիչ կրթված եղել բայց եթե ինքը ճիշտ մոտեցում տար էդ ամեն ինչին շատ ուրիշ ձև կարողեն լինել մեր հարաբերությունները:
Մեր միջև միշտ ինչ որ պատ կա: Էդ պատը իմ մեջ ուրիշ ա, իրա մեջ ուրիշ: Ու վերջի վերջո չի կարելի խասալով կոտրել էդ պատը: Ես իրան ո՞նց ասեմ որ ինձ դուր ա գալիս որ իմ հետ սենց վարվի, նենց վարվի, ասենք ո՞նց ասեմ ես իրան տենց: Երբ որ դու ասում ես ինձ դուրա գալիս քո ասենք թե ինչ որ սենց մի հատ ազատ շարժումը ու ասելուց հետո եթե էդ մարդը անումա քո ուզածը արդեն հետաքրքիր չի լինում, արդեն էն էֆեկտը չի տաիս: Էդ ինձ ավելի կարա կատաղացնի, չգիտեմ: Ես ուզում եմ ինքը ֆայմի ու անի այ ոչ թե ես իրան ամեն ինչ ասեմ: Դե ես էլ կարելիյա ասել որ ամաչում եմ իրան տենց բաներ ասեմ: Ես մտածում եմ, որ եթե իրան ասեմ ուրեմն կասեմ ու ասում եմ էնքանը ինչքանը որ գիտեմ վատ չի դիտարկվելու իրա կողմից: Ես չգիտեմ իրա ռեակցիան էդ ամենի նկատմամբ դրա համար էլ աշխատում եմ միջին օղակ բռնեմ: Իրա պատկերացումը երևի էդքանն ա էլի՝ մինիմալ ինչ որ կլասիկ պատկերացումներ:
Մի քիչ էգոիստ որ լինեմ ինքը կարողա ինձ նենց մի հատ ամոթանք տա, որ իմ մեջ կոտրի էդ բանը: Կարողա նույնիսկ իրան դուր գա, բայց ինքը ցույց չտա որ իրան դուր ա գալիս, հասկանում ե՞ս: Իրան դա վախեցնում ա, մի տեսակ չի ուզում որ իմ մեջ էդ բաները արթնացնի: Ինքը գիտակցաբար ա էդ ամեն ինչին մոտենում, ես քեզ ասեմ: Ինքը ուժեղ ա, ինքը կարա ընդունի որ մի բան իրան վատ լինի մենակ թե ինձ ինչ որ մի բան ապացույցի: Մի խոսքով չի տրվում զգացմունքների: Հետո ինքը ինձանից ահագին մեծ ա ու երևի էդ տարիքից ինքն էլ ա արդեն դուրս եկել: Միգուցե եթե ինքը իմ տարիքի լիներ ինքն էլ էս պահին զգար էն ինչը որ ես եմ զգում, բայց մեր մեջ տարբերությունը ահագին ա: Դրա համար հավանական ա որ իրա մոտ ավելի լուրջ վիջակա ա: Ուղղակի ինքը նենց բաներ ա արել ժամանակի ընթացքում էդ անձնական հարցում, որ ես գիտեմ եթե ես տղամարդ լինեի ես անպայման իրան կդավաճանեի: Անպայման: Հենց պատճառներից մեկը զուտ նրա համար, որ ինքը ինձ հասցնում էր դրան, ոնց որ ինքը ինձ դրդում էր դրան: Բայց դե նաի որ ինչ որ բաներ կան, որ չես ուզում փչացնել՝ ընտանիք կամ քո ինքնասիրությունը, արդեն համակերպվում ես էլի:
Իրա պատկերացումը էն ա, որ ես տան կին եմ ու վերջ: Էդ ա իրա զարգացածության աստիճանը: Ինքը չի կարա պատկերացնի որ ես կարամ համ տան կին լինեմ համ մայր համ էս համ էն…Ինձ ինչն ա ցավ պատճառում, էն որ ինքը էսքան ժամանակ պետք ա զգացած լիներ դա: Ոնց ա լինում, որ ես ինձ նեղություն եմ տալիս, որ անպայման սիրուն լինեմ, որ իրան դուր գամ, որ ինքը զգա որ իրա կինը իր կողքին սիրուն ա: Բայց ինքն էլ պիտի իրան նեղություն տա չե՞: Իրա կողմից ես շատ հազվադեմ եմ զգում էդ բանը, էն էլ հիմա: Առաջ ընդհանրապես տենց չեր: Ինքը զուգվում զարթարվում էր մենակ դուրս գալու համար, բայց դա կատաղացնում ա մարդուն, արդեն չես ուզում էդ մարդուն դու լավ բան անես: Ես չեմ ասում ինքը դիտավորյալ ա արել, հակառակը ուրեմն անտարբերությունով ա արել, կամ էլ էդ աստիճանի դաստիարակված չի:
Ասում եմ նենց ա որ արդեն դու կաս, տան կին ես, մայր ես, ինչ որ կոնկրետ պահանջների համար ես ու վերջ: Երևի ինքը մտածել ա, որ ինչի՞ իրա կնոջ հետ պիտի ստանա էդ լիարժեք պատկերացումները եթե կարա ուրիշի հետ ստանա, ծիպը իրա պատկերացումներով չփչացնի կնգան: Մեկ էլ ինքը մի մտածելակերպ ունի, որ մարդիկ եթե իրար հետ ամեն ինչ թույլ տան իրանց, ուրեմն շուտ կհոգնեն իրարից: Ինքը միշտ դա ասում ա, որ կյանքը պետք ա ապրել դեռ: Հա, ինչ ոչ ճշմարտություն կա դրա մեջ: Ես էլ եմ կարծում, որ որոշակի տարածք ա պետք թողնել հարաբերությունների մեջ, որ մարդիկ չզզվեն իրարից:
Հիմա էդ ճգնաժամից հետո մի տեսակ շրջան ա, որ ինքն էլ ա ավելի թեթև նայում, ավելի ռիսկով ա նայում էդ հարաբերություններին: Այ հիմա հնարավոր ա եթե ոչ մի բան չխանգարի, որ մեր հարաբերություննեը ավելի բացվեն: Հիմա ասելով քսան տարի անց: Հա բան չունեմ ասելու տենց էլ ա լինում: Ուղղակի հիմա նոր եմ հասկացել որ առողջության համար էլ ա լավ, որ նորմալ սեռական կյանքով ես ապրում, ես ինձ տենց հաստատ ավելի լավ եմ զգում: Հիմա միի քիչ ավելի գիտակցաբար եմ մոտենում էդ ամեն ինչին: Դրա համար ինձ թվում ա մենակ մի կողմը չպետք ա աշատի իրա վրա: Ի նկատի ունեմ որ ամուսինս կարա սովորական, էլեմենտար մի հատ գիրք կարդա կամ մտնի ինտերնետում մի բան կարդա որը կօգնի մեր հարաբերություններին: Երևի պետք ա մարդը մի քիչ էլ ինտիլեկտով համապատասխանի իր պարտնյորին: Էդ էլ կա: Ախր էդ ամեն ինչը կապ ունի հենց մենակ սեքսը չի:
Ինչ ասեմ, զույքերը իրար ընտրելուց պետք ա շատ բաներ հաշվի առնեն: Հետո ես գտնում եմ որ պետք ա մի քիչ հասուն տարիքում զուգընկերոջդ ընտրես: Հենց իմ կյանքում կարող ա նենց ա եղել, որ ամեն ինչը ավելի շատ սեռական ցանկությունների հետ ա կապված եղել քան զուտ մարդ ընտրելու: Ես զուտ սիրահարվել եմ ամուսնուս արտաքինին, ինչ որ սեքսուալ ձգողություն ա եղել: Ինձ թվացել ա ես իրան սիրում եմ ու կարողա և սիրել եմ: Ինքը նենց էր որ ինքը ինձ դուր էր գալիս, ինքը ինձ դզում էր բայց սենց մի բան կա, որ հնարավոր ա մենք իրար ուղղակի չենք համապատասխանում: Ես կարամ սենց կոպիտ էլ ասել իմ ու իրա հայացքները էդ հարցերում փաստորեն չեն համապատասխանում, որովհետև ինքը լրիվ ուրիշ բաներ ա ման գալիս կյանքւմ ես էլ լրիվ ուրիշ: Դա ինձ թվում ա հենց կոչվում ա չհամապատասխանել: Ես իրան նայելով պատկերացնում էի, որ ինքը էն իմ երազանքների մարդն ա բայց ինքը իրա արարքների մեջ, սեքսի մեջ էդ ձևին չի: Իրա տեսքը խափուսիկ ա:
Հիմա եմ հասկանում թե ինչ ա կոչվում համապատասխան զույք, էն որ իրանք իրար գտել են: Դա ինձ թվում ա շատ հազվադեպ կարա լինի: Բայց ես քեզ մի բան ասեմ ուրեմն մեր հայկական ընտաիքներում եթե ամուսինները շատ համապատասխանեն իրար, շատ ինչ որ իրար նման լինեն, դա էլ կարողա տանի նրան, որ որպես ընտանիք չկարողանան գոյատեվել, ծանր լինի շատ: Էդ ձևի ճիշտ համապատասխանելը ավելի լավ կլինի ժամանակավոր հարաբերություններին, որ դու մեկ, երկու քո հավեսը հանեցիր ու վերջ: Որովհետև դու կարողա լինես շատ ուժեղ կամ կարղա լինես շատ թույլ: Թույլին թույլը պետք չի, ուժեղին էլ շատ ուժեղը պետք չի: Ինչ որ միջին բան ա պետք, որ ընտանիքը տարիների ընթցքում գոյատևի: Դրա համար եթե մենք ունենք ինչ որ սենց հնից եկած բաներ հայ ավանդական ընտանիքի պահմպանման համար երևի թե ճիշտը դա է: Հիմա ընտանիքների էդ կառուցումը, էդ հասկացողությունը, էդ գաղափարները քիչ քիչ նահանջում են: Նախ սկսվում ա էդ հավասարության գաղափարը կանանց և տղամարդկանց միջև: Էդ արտասահմանյան էդ բանը մտավ մեր մտածելակերպի մեջ ու արդեն վսյո, մեր աղջիկները, մեր հայ կանայք, նույնիսկ ես որ երկար տարիներ ամուսնացած եմ ինչ որ չափով տենց եմ սկսել մտաածել:
Առաջ ես որ նոր էի ամուսնացել համարում էի, որ կնը կին ա տղամարդը տղամարդ և ի վերջո կարա տղամարդու խոսքը անցնի: Բայց հիմա իմ մեջ արդեն էդ արտաքին աշխարհի ազդեցությունը, էդ գրքերը, էս ինտերնետը ու ամեն ինչը արդեն տանում ա դրան: և վերջապես հիմիկվա քաղաքակրթութոյունը տանում ա նրան, որ կինը համարում ա որ ինքը ոչ մի բանով պակաս չի տղամարդուց: Ես չեմ կարա ասեմ դա ճիշտ ա թե չե քանի որ եթե տենց մտածես կնոջ ու տղամարդու դերերը հավասարվում են: Այսինքն եթե էդ դիրքով սկսում ես ապրել քեզ էլ են նույն ձև վերաբերվում, էլ չեն վերաբերվում քեզ որպես թույլ էակ ում համար պետք ա ինչ որ հոգ տանեն կամ պաշտպանեն: Դա վերանում ա: Տղամարդիկ իրանց անջատում են: Առանց էդ էլ տղամարդիկ ծույլ են, տղամարդիկ մայրական բնազդից շատ հեռու են: Էն ինչը որ մայրը կանի իրա երեխուն պաշպանելու, իրա երեխուն հետևելու համար երբեք հայրը իրան նեղություն չի տա: Հայրը կարողա գումարով օգնի, գնա աշխատի ուտելու բան բերի: Ընդհանրապես տղամարդու էությունն ա էդ ձևի, ինքը ինչ սիրում ա էդ ա առնում կամ շատ ա առնում ասում ա թող սրանից ուտեն: Ինքը տենց ճիշտ ա համարում:
Իսկ թույլ կնոջ կողքին տղամարդը իրան գոնե մի քիչ ուժեղ ա զգում, ինքը համարում ա որ իրա կինը թույլ ա ուրեմն ինքը պետք ա աշխատի, որ պահի ու ապահովի եթե նորմալ տղամարդա իհարկե: Բայց չե որ տվյալ կինը ցուցաբերու ա մեկ ուժեղ հատկություն, երկու ուժեղ հատկություն, երեք ուժեղ հատկություն, առավել ևս եթե արդեն մեքենայա քշում տվյալ տղամարդը իրան որդեն դառնում ա անպիտան: Բնությունը տենց ա ստեղծել մարդուն:
Չգիտեմ, ես չեմ ուզում վերափոխվեմ դառնամ ուրիշ մարդ: Ես չեմ ուզում ամբողջ տան հոքսը վերցնեմ իմ ուսերին: Օրինակ եթե ես իմ տղամարդու մոտ հավասարության թեմայով խոսամ ինքը զուտ ուղղիղ ձևով կհասկանա էդ ամեն ինչը: Բայց հո ինձանց նույն պահանջարկը չի՞ էս ընտանիքում ոնց որ իրանից: Իմ ընտանիքում երևի ես եմ աշխատում ամեն բան ճիշտ ուղղու վրա պահեմ, որ դերերը չխառնվեն, որ շիլա-շփոթ չստեղծվի: Բայց արդեն շիլա-շփոթ ա: Այսնքինք ես եսրևի որոշակի դասական պատկերացումներ ունեմ, որ երևի գրքերից ա եկել, որ տվյալ ընտանիքը պիտի համապատասխանի որոշակի ստանդարտների: Այսինքն պիտի ինչ որ չափով բարեկեցիկ լինի ընտանիքը, այսինքն ապահով լինեն ընտանիքը կազմող մարդիկ, , երեխաների մասին հոգ տանեն, կինը ամուսնու մասին մտածի ,ամուսինը իրա պարտականությունները գոնե կատարի, որ ընտանիքը լինի ընտանիք ոչ թե ամբողջ օրը էդ ընտանիքում գոռան գոչան անիմաստ անիծեն իրար: էդ չեղավ ընտանիք: Էդ ընտանիքը ավել լավ ա չլինի: Բայց եթե ես շատ դժվարությունների անցել անցել անցել եմ որ ընտանիքս պահպանվի էդ նշանակում ա, որ տվյալ տղամարդն էլ պիտի դա հասկանա ու գնահատի: Այ էդպիսի հավասարությունը շատ ցանկալի կլիներ: